Het is mijn derde oppasdag. Bébé1 begint mij echt te kennen en is dol-enthousiast. Ze wil onmiddellijk schilderen. Maar Bébé2 ligt nog in bed als ik aankom en die moet er eerst maar eens uit. Indachtig haar grenzeloze honger die ik bij mijn eerste oppasdag oploste met een flesje zoete pap maak ik eerst het papje. Vandaag wil ze echter geen papje en heeft ze het meer op croissant.
Bébé1 wil ondertussen spelen, puzzelen, muziek maken, en alle speelgoed ligt overal op de grond. Ik wil steeds opruimen, want ik verdraag rommel maar tot op zekere hoogte, als ik dat dreig te gaan doen - opruimen - wordt ze boos. Want daar moet ze mee spelen. Vandaag les in omgaan met de peuter en haar spullen.
Als Bébé1 in bed ligt voor haar middagslaapje - ze gaat ongelofelijk gehoorzaam naar boven en slapen - begint beneden Bébé2 hysterisch te huilen. Net als op de eerste oppasdag. Wat kan er ditmaal aan de hand zijn? Honger kan het nu niet zijn. Ze heeft haast een hele croissant op en pap wil ze niet. Dan voel ik: al haar kleren zijn nogal klam, zo niet nat. Ik herinner me ineens dat ik uit mijn ooghoek zag dat Bébé1 een glas water over haar zusje goot. Waar zijn schone droge kleertjes?
Als werkende moeder heeft Nichtje geloof ik niet zoveel tijd om de klerenkast van de Bébé’s te ordnen, dus daar sta ik licht wanhopig in een verduisterde meisjesslaapkamer met zoet slapend meisje, en beneden een krijsend zusje. Waar zijn de rompertjes en broeken en truitjes?
Het lost zich natuurlijk allemaal op. Als Bébé2 weer droge - beetje te grote - kleren aan heeft en ze zich laat warmen aan mijn postuur houdt langzaam het grote huilen op en kruipt ze weer tevreden rond en keert kde vreugde weer. En dan mag ook Bébé2 weer naar bed.
Nichtje suggereerde nog dat ik met ze kon gaan wandelen in de uiterwaarden en zette daartoe behulpzaam de duo-wandelwagen klaar. Maar hoe kan dat nou als ze om en om slapen. En ga je een peuter uit haar middagdutje wakker maken?
Al met al is het weer een leerzame oppasdag. Over een half jaar ben ik vast een routinier. Vooralsnog zet ik maar even enige kalmerende ‘Nocturnes’ op van Frédéric Chopin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten