Het is toch gelukt, het stuk over de Koreaanse kunstenaar Do Ho Suh. De tentoonstelling in Museum Voorlinden waar ik afgelopen donderdag was en die ik niet helemaal uitgezien had, omdat ik afgeleid werd door onder andere een andere even adembenemende tentoonstelling. Maar gelukkig had Mirjam met wie ik was er ook over geblogd en stond zij mij toe een paar fragmenten uit haar blog te processen. Zwaze vindt het mijn beste stuk ooit. Oef.
Indachtig mijn Neef uit Duitsland die af en toe als hij wérkelijk niets beters te doen weet wel eens mijn blog gaat lezen en dan afhaakt omdat het zoveel over kunst gaat aarzel ik nog het te plaatsen. Vindt hij dan stukjes over Familiedag-boodschappen halen of dames-gymnastiek wél leuk? Hij wil natuurlijk het liefst over de familie lezen. Zo heeft iedereen zijn of haar hang up.
Het biedt aanleiding om te mijmeren over het fenomeen 'thuis'. Thuizen. De thuizen-des-levens. Het eerste thuis het tweede thuis de eerste studentenkamer, de tweede studentenkamer. Het eerste eigen appartement. Het eerste benedenhuis. En nu dan weer te Zuilen. Hoe gedetailleerd weet je die huizen nog. En dan: hoeveel mensen hebben dat níet? Een thuis.
Het biedt aanleiding om te mijmeren over het fenomeen 'thuis'. Thuizen. De thuizen-des-levens. Het eerste thuis het tweede thuis de eerste studentenkamer, de tweede studentenkamer. Het eerste eigen appartement. Het eerste benedenhuis. En nu dan weer te Zuilen. Hoe gedetailleerd weet je die huizen nog. En dan: hoeveel mensen hebben dat níet? Een thuis.
Het stuk op Museumkijker:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten