Op de Vechtbrug Uitermeer is een heel smal trottoirtje voor de voetgangers. Rechts op de foto. Daar liep ik gisteren. Het is een spliksplinternieuwe brug, net open. Twee rijbanen, een fietspad en een belachelijk smal trottoirtje. En dat trottoirtje loopt schuin af. Het ziet er raar uit, ‘n beetje link. Waarom is dat? Maar we kletsen en ik zet even mijn rechtervoet niet goed neer, die komt schuin op dat schuine randje uit en dan kukel ik slow motion, een niet te stuiten val. Op de rechter zij. Op het fietspad. Will gaat beschermend om mij heen staan om mogelijk verkeer te stoppen. Rechter pols, rechter ribbenkast. Wat is er stuk? Niks geloof ik. We moeten nog 5 kilometer. Wanneer ik terug te Weesp weer laag in de bolide stap voel ik dat het echt wel een gekneusde rib is. Die heb ik eerder beleefd. Au au.
Het maffe is dat het pas echt mis gaat met de gekneusde rib wanneer je gaat liggen. Eenmaal op de rug op bed lijkt eerst de pijn vrijwel weg. Verlossing. Hèhè. Maar dan. Dan kun je niets meer. Niet meer uit bed, niet meer draaien, niet meer overeind, niet meer traplopen. Au au.
Hoe was het ook alweer met de gekneusde rib? Genezen duurt zes weken. Er is niets aan te doen, hoogstens de dokter om sterkere pijnstillers vragen dan paracetamol.
Gelukkig heb ik Zus4 in MeckPom die alles weet van kwalen en dokters en middelen. Ze heeft ook wel eens ongelijk, zoals laatst met de oorprop, maar haar deskundige toon is al de helft van de oplossing. ‘Geen paracetamol slikken!’ appt ze. ‘Dan verkramp je helemaal.’ ‘Neem Ibu! Vier keer daags Ibu 600.’
Het was er zo mooi en stil, daar langs de Vecht. Alsof de tijd er stil heeft gestaan, schreef ik gisteren nog. Dat klopt dus niet helemaal. Die provinciale weg en die brug: interessant om over de brug te lezen dat die al heel lang heel gevaarlijk is. Ik denk dat er sogges en saves veel sluipverkeer van de A1 en de A9 langs komt. Dat trottoirtje is er gekomen door een actie van Weesper wandelaars.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten