Al een week krijg ik dagelijks berichten in de Berichtenbox van het UWV. Vaak meerdere. Ze hebben me gevonden. Een competentietest, een training Succesvol Solliteren, een gesprek, nog een gesprek, een dag voor potentiële chauffeurs in het personenvervoer...
Vandaag heb ik een eerste gesprek met ene T. Seuns over de competentietest die ik moet gaan doen. Ik sta toch een beetje schrap, merk ik. Beetje wantrouwig. En hoe aardiger en begripvoller de persoon tegenover me, hoe erger, want dan voel ik me er achteraf helemaal ingeluisd. Als ik het rapportje na afloop lees.
Deze meneer (ik heb hem even gegoogeld) is zelf 63 en werkte bij De Nederlandse Bank toen hij ontslagen werd. 2011. Nu verzorgt hij dus trainingen voor het UWV. Hij is héél aardig. Het is wel zo dat deze mensen die je toegewezen krijgt nooit vragen wie je bent, wat je doet, wat je geprobeerd hebt en hoe het met je gaat - dat zou wel eens fijn zijn - maar dat ze je in hun systemen en trajecten duwen. Dus omstandig legt hij mij uit hoe betrouwbaar de test is die ik ga doen. Dat het bureau in kwestie bij de tweede aanbesteding weer als eerste uit de race kwam. ‘Waarom moet ik eigenlijk die test’, zeg ik. ‘Relax’, zegt hij om de haverklap. Om mij op mijn gemak te stellen.
Nu heb ik een linkje naar de test. Over twee weken is er een rapportje en dan gaat hij mij dat uitleggen.
Maar die mailtjes die ik krijg dat ik chauffeur kan worden? Gaat die test ook in die richting wijzen? Nee, dat zijn búlkmailtjes, legt hij uit. Die worden aan iedereen gestuurd. Die moet ik naast mij neerleggen. Maar misschien moet ik maar chauffeur worden, zeg ik. Als mijn WW voorbij is. Nee, zegt hij. Hij dacht meer aan beleidsmedewerker. Of commissariaatsmedewerker. Maar eerst de Competentietest en de training Succesvol Solliciteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten