Ik dus naar de KNO-arts in het Diakonessenhuis. Een hoortest en een analyse van een specialist. Sinds die langdurende verkoudheid en het uitspuiten der oren is het alweer een stuk beter, maar ja de afspraak staat. Ik vind het best moeilijk te begrijpen (laat staan na te vertellen) wat de grafiekjes vertellen meer dan dat mijn gehoor inderdaad nogal is afgenomen en dat ik lage tonen slecht tot niet hoor, zo wijst het onderzoek uit. Maar het is minder erg dan het grafiekje van de Specsavers van afgelopen maart liet zien.
De oorzaak ligt volgens de dokter in het slakkenhuis van mijn oor, dat is het gedeelte achter het trommelvlies. Ik zou een hoorapparaat kunnen nemen. Hij zóu me kunnen doorverwijzen naar een audiologisch centrum, maar daar is de wachttijd al gauw een half jaar en het hoortoestel koop je dan toch ook weer bij de audicien. Ik kan ook meteen naar de audicien. Maar naar wie dan? Schönenberg? Beter Horen? Specsavers? Omdat je er vaak vaker naar toe moet, vanwege afstellen, is de bejegening, sfeer en service een belangrijk punt, zegt de dokter. De keuze is aan mij. Ik weet het ook niet.
Bobby vindt het een beetje onzin. Een hoorapparaat vraagt allerlei discipline en heeft gedoe en waar heb ik nou helemaal last van? De voordeurbel hoor ik vaak niet nee, en de mobiele telefoon op trilstand ook niet, of een zacht regentje op het schuine slaapkamerraam, maar gesprekken kan ik goed volgen. En dat ik bij het Journaal bijna altijd vraag: Mag het geluid wat luider? is dat dan voor hem onverdragelijk hard? Nee, niet dat is niet onverdragelijk hard. Ja waarom zou ik dan eigenlijk nu al een gehoorapparaat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten