Gorilla tape

In de ochtend stormt het ineens enorm. Zonnig met harde wind. De tent klappert aan alle kanten, de ronde tentstokken buigen bijna binnenstebuiten en dan is zomaar een stuk van de luifel afgescheurd en niet meer dan een luid flapperend lapje kunststof. En dat gebeurt terwijl ik mij binnen sta aan te kleden. Wat nu? Bobby weet dat vast, maar hij is net vertrokken naar het toiletgebouw dat bijna tien minuten lopen is. Half aangekleed sta in ik de open voortent het flapperende lapje vast te houden.

Dat duurt een kwartier. Ik kan echt niet bedenken wat ik kan doen. Als de lap stof nog meer wind vangt scheurt het nog verder af. 

Om mij heen voornamelijk campers. Die hebben geen last van de wind. Bakens. De andere moderne kunststof tenten flapperen ook zo. Dat scheuren was is een vloek en een zucht gebeurd. Even de wind er onder en kggg kggg weg was de voortent. En ik ben een levende tentstok.

Als Bobby eindelijk frisgedoucht terugkomt weet hij het wel: het lapje vastzetten met knijpers, alle scheerlijnen extra goed vastzetten en dan nog twee reserve scheerlijnen om het geheel niet de lucht in te laten vliegen, en dan op weg naar Tobermory, het hoofplaatsje van Mull. Ducktape moeten we hebben, daar zijn hij en de nieuwe Engelse vrienden het over eens en ze beginnen weer een hele conversatie over desastreuze zeiltochten en de ruimtevaart. Ducktape heeft levens gered.

Mull is nogal groot en heeft voornamelijk one track roads. Ook de hoofdweg (een A-weg) is een one track road. Wij zitten aan de lege kale kant. Tobermory ligt helemaal aan de andere kant, ver voorbij de ferry die toen we arriveerden al anderhalf uur rijden was. Tobermory is inderdaad 2 uur en een kwartier rijden over die eenbaansweg. En er is een winkeltje in scheepsbenodigdheden en ze hebben waratje een tape die Gorilla Tape heet. Ik heb de hele dag visioenen van een tent die weggeblazen is, maar Bobby blijft er van overtuigd dat de tent er gewoon nog staat als we terugkomen en dat het lapje te lijmen is met ducktape. We bezoeken het aquarium van Tobermory waar je krabben en zee-egels mag aaien, en de plaatselijke whisky-distilleerderij, ook een diepe wens van hem. En een pint local ale in de pub. En een lekker maaltje.

Tegen 22 uur zijn we eindelijk terug. De wind is halverwege de dag weer gaan liggen. De tent staat nog en het is nog niet donker. 11 meter Gorilla Tape zit op de rol en op de centimeter is dat genoeg om onze luifel weer vast te plakken.