Heb mij onderwijl verzoend met de camping. Zie je wel, zegt Bobby, zo gaat het nu altijd. Inderdaad, ik kan mij beter verzoenen dan blijven mopperen. In die Hymers zitten ook weer mensen met verhalen, tenslotte. Zo is er een man van in de vijftig met zijn stokoude moeder. Zij slaapt in de camper, hij in een slaaptentje ernaast. En er is net een fietsende vrouw-alleen gearriveerd met slechts twee kleine fietstassen en in een daarvan zit een piepklein lichtgewicht tentje. Wat een verschil met onze gezinstent. Zo maakt iedereen haar keuzen.
Nu is het de kunst allebei wat te downsizen. De camping grenst aan het startpunt van een prachtig kustpad. Bobby blijft ‘thuis’ met zijn Dickens, en ik doe een stuk van de kustwandeling en maak de mooiste foto’s van de zwarte luchten. Degenen die mij ‘sterkte’ wensten met het weer tijdens de Schotland-vakantie stuur ik de prachtigste foto’s van licht en lucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten