We hebben weer onze jaarlijkse discussies over de vakantie-invulling. Ik wil graag veel rond de tent hangen, lezen, tekenen, naar de mensen kijken, wat wandelen en naar de Co-op op en neer. Zíjn, zeg maar. Bobby heeft echter de Rough Guide intensief bestudeerd en wil alle highlights langs. We willen wel graag sámen. Maar ik word behoorlijk chagrijnig van alle commercie. En dan wil ik weet wég. Niet dat ik de Schotten hun inkomsten misgun, maar alle simpele bezienswaardigheden (stapels oude stenen) zijn nu een business model met een bezoekerscentrum, een winkeltje, een restaurant en een looproute met om de vijf meter een informatiebord. Hetzelfde geldt voor whisky-distilleerderijen. Daar zijn er nogal veel van. Daar kun je dan een rondleiding krijgen met whisky toe. Bobby heeft nu een kaart gekocht van alle whisky-distilleerderijen van Schotland. O! Het voelt steeds alsof de een met zijn/haar wensen de ander in de weg staat. En eigenlijk is dat ook zo. Dus de kunst is dit vraagstuk vriendelijk op te lossen, voor jezelf op te komen en de ander het zijne/hare te gunnen.
Dit plaatje is van waar we de avond-kustwandeling maken vanuit de camping. Dan lopen we naar de oude graveyard aan de Atlantische Oceaan, ver ver van de bewoonde wereld. De geesten van de voorbije levens waaien over de wateren. Dat maar een beetje scharrelen langs zulke paden is waar ik het meest van houd. Dit pad is toevallig het enige kustpad van het hele eiland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten