Van Loch Ness rijden we langs de oostkust naar het uiterste Noorden alwaar de veerpont vertrekt naar de Orkneys. Die vaart om 18.30u uit. Er is regen voorspeld, vijf dagen regen, maar wij krijgen vooral felle luchten en zon.
Wel een beetje wezenloos, zover rijden, maar als je af en toe stopt en diep ademhaalt dan komt alles goed. Bobby heeft de voorbereidingen gedaan en de bestemmingen gekozen. Voor mij waren de Schotland-gidsjes too much Information. Uiterste puntjes van een land of een eiland vind ik altijd mooi. En over de Orkneys heb ik een tijdje terug een mooie roman gelezen: Uitweer van Amy Liptrop. Dus opgewekt onderweg. Onvergetelijke beelden verzamelen.
De pont naar de Orkneys is een basic veerpont. Een catamaran. Niet erg luxe. Ik dacht vooraf nog aan lekker eten, want straks als we aankomen rond 20u moeten we nog een camping vinden en de tent opzetten. Er is helaas alleen een snackbar. Broodje ei en broodje tonijn. Leuk trouwens om te kijken hoe gesmeerd de organisatie van zo’n veerdienst gaat. Het is allemaal heel bijzonder maar op de een of andere manier ook heel gewoon. Zoals dat gaat met veerponten. Overal ter wereld. De eigen bewoners, de tweede huisjes-mensen, de toeristen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten