En toen zat ik ineens op een douche-wc ofwel Japanse wc. Ik vind het een beetje een raar maar toch weer boeiend onderwerp om hier te behandelen. Vanwege het taboe van de details van de wc-gang. Irene zei dat een column van columnist Paulien Cornelisse haar op het idee gebracht had. De douche-wc schijnt enorm in de mode te zijn.
Ik kreeg alleen de instructie dat als je kórt op de afstandsbediening drukt je anus gereinigd wordt en dat je meer dan twee twee seconden op de afstandsbediening moet drukken om zeg maar je plasgedeelte te douchen. O! Welke woorden gebruik je ervoor. Ik had me niet verdiept en ik had geen idee over het mechaniek.
Ik deed een plasje en drukte volgens mij meer dan twee seconden (‘eenentwintig, tweeëntwintig’) op de afstandsbediening en toen begon het ding mijn anus heet te besproeien. Dat was wel niet nodig maar wat nu? Ik bleef maar zitten en wachtte de dingen af. Na verloop van tijd ging het over in heet föhnen. Het was allemaal niet per se onaangenaam, maar na een tijdje mocht het van mij wel stoppen. Maar hoe? Ik had geen instructie gekregen over hoe het te stoppen. En op de gang riep Irene wanneer ik nu eens van die wc af kwam. Ja eh, riep ik terug, hij stopt niet. Je moet opstaan, dan stopt-ie vanzelf, zei ze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten