Wat is Duits toch een geweldige taal. In de boekhandel in Trier zie ik voor slechts 5 euro een prachtig boek liggen: Legendäre Gastgeberinnen. Nooit van dat woord gehoord maar je weet onmiddellijk waar het over gaat. Voor mezelf zou ik het niet kopen, maar ik moet onmiddellijk aan Sabien denken die haar culinaire / gastvrouwelijke carrière begon met table d’ hôtes, en toen een aantal restaurants / lunchrooms in Amsterdam en Haarlem heeft uitgebaat. Al jaren ben ik haar uit het oog verloren, als zie ik wel via Facebook haar dagelijkse zeegezichten. Ze woont op Texel nu. ‘n Dagje Texel is ook best mijl op zeven. Dan kun je beter twee of drie dagen. Maar ik mail haar maar even, of ze Duits leest. Nee, niet goed, maar desondanks zou ze het geweldig vinden als ik het langs kwam brengen, schrijft ze terug.
Even googelen naar de auteur brengt mij op een bijzondere schrijfster Claudia Lanfranconi, Duitse, van 1971. Een titel van haar is in het Nederlands vertaald: Vrouwen met groene vingers. Dat vind ik de minst leuke. Mijn eigen aflevering in dit genre was Schrijfsters in de jaren vijftig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten