Zwarte zwanen

Zwarte zwanen. Ik kende ze alleen maar van het kinderliedje 'Witte zwanen zwarte zwanen / wie gaat er mee naar Engeland varen... ' Maar van de week stuitte ik op twee koppels in dat wonderlijke buurtschap Demmerik met al die boerderettes. Twee buurboerderettes daar hadden elk een eigen setje zwarte zwanen in de sloot. Beide koppels waren ingesloten door gaas, waarschijnlijk waren ze ook gekortwiekt. Ze waren onrustig en bozig. Maar wel prachtig en een aanleiding om me in ze te verdiepen en ze te tekenen.

Van de site van Sovon (Vogelonderzoek Nederland): 'De zwarte zwaan is een exoot die oorspronkelijk uit Australië komt. Als het daar zomer is, is het hier winter. Hierdoor broeden deze zwanen in ons land ook in het najaar en de winter. De meeste zwarte zwanen zijn uit collecties ontsnapte vogels en hun nazaten. Ze hebben zich vanaf vanaf eind jaren zeventig in ons land gevestigd. De meeste zwarte zwanen houden zich op in paren of familiegroepjes in of bij de broedgebieden. Concentraties tot enkele tientallen exemplaren zijn bekend van ruiplekken als het Volkerakmeer en IJsselmeer (juli), of treden op in de nabijheid van goed bezette broedplaatsen.'

Bij alle commotie van de afgelopen weken rond het corona-virus waardoor ik tamelijk van slag ben en slecht kan boek-lezen en tekenen probeer ik te bedenken wat het tekenen voor mij betekent. Het lijkt een vorm van meditatie. Iconen maken. Aandacht geven aan schoonheid. Dankbaar zijn voor de mooie dingen. De zorgen niet de overhand laten krijgen.