Bobby en ik zijn op verjaarsvisite genodigd bij de Bébé’s, van wie de oudste al weer vier is. Wat is dat heerlijk: keuvelen over roze hedendaags meisjeslego, over de dagelijkse werkelijkheden van iedereen in coronatijd, de een aan de universiteit, de ander in het ziekenhuis, in de thuiszorg, in een kerk, in de Buurttaxi. Genieten van de verhalen over de wispelturigheden van de kindjes, grappen maken over jezelf en elkaar, over Forum voor Democratie, dit plezier hebben we al sinds maart niet meer genoten.
We zijn in totaal met zes volwassenen (vier volwassen gasten dus) en vier kindjes, drie huishoudens, eh... dat mag toch? O nee, per 19 november mogen er max dríe volwassenen uitgenodigd worden. O! Dat zulk gezellig samenzijn niet kan en mag. Het is zo verrukkelijk levendig. Geeft zo’n kick. Ja, een groot gemis.
Mijn leven is zo dat ik meestal maar met een of twee personen afspreek, dus merk ik het niet zo. Maar nu realiseer ik het me even wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten