Schoonzusje, die ik voor haar verjaardag afgelopen oktober een portret had beloofd, en toen maakte ik er ook maar een van haar man, voelt zich een beetje ongemakkelijk bij het idee dat ik de portretten wil inlijsten om op te hangen. Dus zij houdt dat af.
'Als ze maar heel klein zijn', appt ze nu. Klein? Ze zijn ca A4-formaat. Is dat groot of is dat klein. Als je een miniatuurtje wilt is het groot. Als ik naar die doeken bij Project Rembrandt kijk is het klein.
Nu heb ik voorgesteld om haar vier kinderen óók te portretteren. Dat vindt ze prachtig. Voor hun zessen (plus twee verkeringen) wil ze wel een wandje inruimen. Hun verkeringen ook, zegt ze. Nou eh, pruttel ik, die ken ik nog niet eens allemaal. Kweenie. Maar dat is een harde eis. Állemaal. Nou vooruit dan maar.
Nu heb ik alle vier een mail gestuurd met het verzoek om wat mooie portretfoto's. Nu is het wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten