Emamakesart

Bij Bobby op het nieuwe werk is een zaaltje waar een Amerikaanse jonge kunstenares Ema acht schilderijen heeft opgehangen. Ze is buurtbewoonster van de wijk Overvecht. Het is niet echt een expositie in de zin dat je naar binnen kunt en kijken, maar mensen die bijeenkomen in dat zaaltje zien de schilderijen en lezen de achtergrondverhalen. Het zijn schilderijen van straatmuzikanten en daklozen. Het idee is dat de meeste mensen aan deze mensen voorbij lopen zonder echt acht op ze te slaan, terwijl ook zij net als ieder ander behoefte hebben aan een beetje aandacht. Dus is zij een project begonnen dat ze deze mensen uitnodigt hun verhaal te vertellen en zich te laten portretteren op een manier zoals zij dat zelf graag willen.

En een keer in de week nodigen de cultureel werkster en zij mensen uit de wijk uit voor een soort groepsgesprek over die schilderijen. Bobby wil er graag naar toe en of ik mee ga. Dus zitten we in een zaaltje met een groep jonge vrouwen, bewoners van Overvecht en Zuilen. De cultureel werkster (een Zweedse), de kunstenares, een lesbisch stel (de een Surinaams-Nederlands en de ander Mexicaans-Amerikaans), een meisje met een ontspoorde broer, nog een meisje wier introductie ik vergeten ben. Ik introduceer mijzelf als taxichauffeur voor de Buurttaxi. Dat vinden ze allemaal best interessant.

Haar idee is dat het belangrijkste voor de samenhang in een stad of een wijk is dat de mensen elkaars verhaal een beetje kennen. Dus heeft ze van elk van de geportretteerden de naam en in grote lijnen het levensverhaal genoteerd.

Ik vind het mooie liefdevolle portretten. Je ziet die mensen echt. Ze heeft ze scherp getroffen. 

De kunstenares heeft wel een beetje hulpverleningsaandrang, ze wilde haar geportretteerden liefst redden, maar ziet inmiddels in dat dat er niet in zit en dat het hoogste dat zij kan bereiken is dat ze er af en toe voor ze is.

Wel bijzonder om zo anderhalf uur met een groep onbekende twintigsters te zitten. Het gesprek waaiert alle kanten uit. Ik weet niet zo goed wat ik zal inbrengen maar zit geboeid te luisteren tot het genoeg is.