Hier op het Waalse platteland zijn weliswaar veel kerken, elk dorp/gehucht heeft er minstens een, maar de meeste zijn gesloten. Dat is jammer, want ik heb grote behoefte om in een hoekje bij Maria te zitten en kaarsjes te branden. Het gaat helemaal niet goed met ons nichtje. Ik denk dag en nacht aan haar en haar naasten. Je wilt zo graag iets doen, maar dat kan niet.
Gisteren in Arlon waren twee enorme kerken wél open. Toen ik een kaarsje aanstak sprongen de tranen me in de ogen. Het Mariahoekje was wat groot, maar toch ontroerend. Al die verschillende kaarsen. Zo'n plek in de stad waar mensen met hun verdriet naar toe kunnen.
Ik hoorde eens over een 'koortsboom' of 'lapjesboom' in Overasselt, een dorp onder Nijmegen, waar mensen lapjes in hangen om hun verdriet ergens kwijt te kunnen. Ze zijn ook in Ierland. Mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten