De ijverige tuinbuurvrouw, die trouwens al een stuk minder ijverig is geworden en met wie ik inmiddels goed kan lachen, is bezig met petroliekachels. In haar huisje stond - toen ze indertijd overnam - een Zibro-kachel (plaatje) maar die krijgt ze niet aan de praat. Nu heeft ze van iemand ook nog een vintage 'Alladin' gekregen. Of Bobby even kan uitvogelen of en hoe die werkt. De trouwe ziel doet dat en nu suggereert hij dat ik ook een Alladin-kachel neem.
Op de tuin treft de tuinbuurvrouw een oude medetuinier (90) die wel even wil kijken. Ik kijk ook mee, inmiddels meer dan geïnteresseerd geraakt. Want ik heb geen idee van petroliekachels. Vind dat eng. Maar misschien kan ik 's winters ook naar de tuin als ik een petroliekachel heb. Petroliekachels zijn een paar jaar geleden toen het gas ineens zo duur werd heel populair geworden te zijn.
De meneer heeft het over een kousje en dat ken ik wel van de petrolielamp, maar daat ziet het er uit een brede veter. Hier is sprake van een rònd kousje en omdat het verkoold is en zwart is het niet te zien. 'Er ontbreekt een onderdeel', had de buurvrouw tegen Bobby gezegd. Tante Riek en de techniek. Blijkt dat een klepje open staat waar batterijen in moeten, maar die ontbreken dus. De oude meneer (90) zegt: 'Die batterijen heb je niet per se nodig, je kan 'm ook met een lucifer aansteken.' Blijkbaar zorgen die batterijen voor een ontsteking. Zo gezegd zo gedaan. En dan doet-ie het gewoon.
Vervolgens gaat de oude meneer 100 foto's van zijn geweldige kleinkinderen laten zien, die allemaal in de dertig zijn en maatschappelijk succesvol, dus dan doe ik maar even een ommetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten