Gelezen: Een plek voor ons door Fatima Farheen Mirza. Behalve keto-kookboeken heb ik al een hele tijd geen literair boek uitgelezen. Het laatste waar ik in las was Wat is precies de bedoeling? van Thomas Verbogt. ‘Daar houd jij erg van hè’, merkte Bobby nog op. Het zal Nieman verbazen: wij lezen nogal verschillende boeken.
Dus ik benoemde waarom ik Thomas Verbogt mooi vind: de liefdevolle aandacht voor kleine dingen, de dingen om huis, de kleine ontmoetingen, de liefde. Maar dit Wat is precies de bedoeling bestond uit korte stukken, allemaal vrijwel even lang, verzamelde columns uit De Gelderlander. Ik had behoefte had aan iets substantiëlers..
En toen stuitte ik in de bibliotheek op dit Een plek voor ons en ik las het in een ruk uit. 500 pagina’s. Een Indiaas-Amerikaans schrijfster over een Indiaas-Amerikaanse moslim familie. Moeder, vader, twee dochters Hadia en Huda, een zoon Amar. Strenge gelovige vader, de tradities, meisjes voor wie een man gezocht wordt, strenge regels welke man goed genoeg is voor een dochter. kinderen die hun eigen weg zoeken. Amar die niet wil deugen, die driftig is, die alcohol en drugs gebruikt, zijn vader teleurstelt, de dochters die hun weg zoeken en zelf een man uitzoeken. Op zijn twintigste verlaat hij het huis en komt nooit weer terug. Alleen een keer op het huwelijk van zijn oudste zus. Daar ontmoet hij het buurmeisje Amira op wie hij zo verliefd was en zij op hem, maar hij maakte geen schijn van kans. Ouders die niet in hun kinderen geloven, die niet zien wie zij zijn en wat zij nodig hebben. Allemaal komen ze aan bod, alle vijf de gezinslezen. Het boek is in de Amerikaanse pers vanwege zijn rijkdom en gelaagdheid en nuance hogelijk geprezen en terecht.
Ik lees best vaak romans van bi-culturele auteurs. Op de een of andere manier voel ik - als kind uit een vrijgemaakt gezin uit Drenthe herkenning met de worsteling van tweede generatiekinderen. Dat ik me indertijd als jong volwassene in het seculiere stadsleven soms ook ontworteld kon voelen. Dit is een boek waar veel daarvan in echoot. Mirza eindigt met een deel over de vader, die zijn zoon mist, die realiseert wat hij zijn zoon ontzegd heeft, en die het niet meer goed kan maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten