De buitenschilders zijn klaar bij ons en alweer druk in de weer bij de volgende buren. Ze zijn wel weg, maar ik hoor ze nog steeds. We zijn intens tevreden over ons smaakvolle Grachtengroen. We kunnen nu zeggen: we wonen achter de enige groene deur in de straat, want verder heeft iedereen vijftig tinten grijs.
De afspraak is dat we contant afrekenen dus sinds woensdag einde middag de opperschilder appte dat hij vrijdag de pecunia komt halen ben ik onderweg van geldautomaat naar geldautomaat. Die bij AH spuugt maar tot max €300 (in briefjes van 20) en die was donderdag stuk. De andere geldautomaat in het winkelcentrum is ook out of order. De automaat bij de Vivant heeft daardoor ineens een lange rij waarbij allerlei mensen die elkaar niet kennen elkaar op de smartphone helpen bijvoorbeeld hun opnamelimiet te verhogen. Mooi groot vertrouwen.
Ik ga maar een paar keer de Amsterdamsestraatweg af van AH naar AH om de gage bij elkaar te sprokkelen.
De schuur en de tuin die een week vol met hun verfspullen stonden zijn ook weer gewoon van ons. In de week dat de schilders over de vloer waren heb ik de boel nogal laten verslonzen, dus ineens heb ik een enorm huishoudelijke opruimochtend. Het tuinmeubilair en de potplanten (nu gele lelies) weer naar voren, de was, het gieteren. Pff. Ik haat huishouden, maar een béétje ordnung muss sein.
Gelukkig zeggen sommige voorbijgangers spontaan dat we zo’n mooie groene deur hebben.
(Voor de liefhebber een aflevering van Arjen Lubach over de Geldmaat:)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten