Psychologie van het uiterlijk

Via Facebook stuit ik op een foto van dames van mijn leeftijd. Het is via de pagina van tv-presentatrice Annemiek Schrijver, die ik al sinds jaar en dag volg. Het betrof een foto van een boekpresentatie van de emeritaat professor psychologie Liesbeth Woertman, de middelste op de foto. 

Woertmans onderwerp is de manier waarop vrouwen zichzelf / hun uiterlijk ervaren,  beoordelen, hoeveel vrouwen zichzelf als lelijk ervaren. Ik heb wel interviews met haar gelezen maar nog nooit een boek. Haar nieuwe boek heet Wie ben ik als niemand kijkt. Een andere kijk op de ouder wordende vrouw. Hoe het vrouwen bezighoudt hoe ze eruit zien, dat is haar onderwerp. 

Omdat ik in mijn eigen ogen nooit een ‘mooi’ meisje ben geweest heeft dit me nooit zo beziggehouden. Mijn vriendinnen waren ook niet direct in de categorie ‘mooi’.  Zoals in de reeksen ‘het mooiste meisje van de klas’. Maar ik vind ons juist heel leuk en aansprekend. Veel leuker dan die mooie meisjes.  En dus prachtig. Goeie karakters. En tooi vind ik ook belangrijk: máák er wat (feestelijks) van. Van jezelf.

Op deze foto staan allemaal vrouwen van boven de zestig, grotendeels gepensioneerd, met een enorme staat van dienst. Ze zijn blijkbaar nog steeds bezig met de vraag of ze wel mooi zijn. In interviews vertelt Woertman vaak dat ze blij is dat haar man haar gewoon mooi vindt zoals ze is. Dat is ook de boodschap die ze als psychologie professor uitzond en nog steeds uitzendt: je bent mooi zoals je bent. Het is zo’n levenswaarheid als een koe. Waarom is daar een professor voor nodig? 

Annemiek Schrijver (tweede van links) vind ik trouwens wel de koningin van de tooi. Maar wat haar zo mooi maakt is haar eerlijkheid en onbevangenheid. 

Ik weet het niet hoor. De schrijfster Renate Dorrestein zei ook vaak dat oudere vrouwen onzichtbaar werden. Dan dacht ik altijd: als er iemand opvalt ben jij het wel. Hoezo niet zichtbaar? Ik denk dat ze bedoelde dat ze (denken dat ze) niet meer sexy zijn voor mannen. Na und? Maar vrouwen zien elkaar wel. En vrouwen worden wel degelijk gezien als ze zelfbewustzijn hebben. In hun eigen wereld. Woertman zegt in een interview dat je jezelf het best kunt vergelijken met vrouwen van je eigen generatie, en dat het dan allemaal wel meevalt. 

Vanavond gaan we uit eten met onze gymclub van 50+-vrouwen, 20 stuks, waarvan minstens de helft 70+ is. We gaan naar de hippe beachclub aan de Haarrijnseplas. Heb ik bedacht. Het is nogal ongebruikelijk zo’n gezelschap. Niet wat men denkt bij sportclub. Maar daarom zo grappig.