Bobby’s vliegtuigbouwkundige neef komt eten, die onlangs is afgestudeerd in Enschede. Waar wij bij waren. Hij woont nu weer even bij zijn ouders in Leusden om vakantie te genieten en zich klaar te stomen voor een baan in de vliegtuigbouw. Na de vakantie gaat hij solliciteren en hij heeft alle vertrouwen in een goede baan ergens ver weg in de wereld, bijvoorbeeld Australië of Nieuw Zeeland. Hij probeert uit te leggen waar zijn thesis over ging omdat we er helemaal niets van begrepen.
De Neef praat graag en naar mijn smaak een beetje polariserend over ‘onze generatie’ en ‘jullie generatie’. Dat zij zo idealistisch zijn en de wereld willen redden. Ik sputter een beetje tegen. Wij zijn en waren net als jullie, zeg ik. Behalve de huizenmarkt, wij zijn de mensen met de woningen en zij niet. Maar ze willen ook al met hun 25 jaar een huis kopen. Dat kwam niet in ons hoofd op. Ik wil steeds zeggen: toen wij zo oud waren als jij was het jaren tachtig en was het economisch een veel grotere crisis dan nu. Nu is er (voor jongeren) werk te over, toen waren wij the lost generation. Maar ik zeg het maar niet, het klinkt zo oud. Toen wij zo oud waren als hij nu was hij nog lang niet geboren.
Wat of wij vinden van het van de week aangekondigde beleid van de gemeente Utrecht om twee maanden lang de vrijkomende sociale huurwoningen aan asielzoekers/statushouders aan te bieden. Ik vind het wel goed, om doorstroming in de asielzoekerscentra te bevorderen. Het is ook heel erg dat mensen minstens 11 jaar op de wachtlijst staan voor een betaalbare huurwoning, maar dan maar 11 jaar en een maand. Maar het is natuurlijk koren op de molen voor rechts. Daar zijn we het helemaal over eens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten