Vrijdagochtend. Koffie op de tuin met Claudia. Het is zo diep vredig hier. Ik heb weer dertien nieuwe lijstjes mee, waaronder vijf koalams in donkerrode lijstjes (bij de donkerrode raamkozijnen) en drie mandala’s. Claudia vindt dat ik die niet moet mengen met de iconen en de kerkjes. Ze heeft gelijk. Dat helpt. Nu moet er nog een bed/bank onder de iconostase om lekker diep in slaap te vallen. Of een zitzak. En een geluidsboxje voor de hemelse muziek. Ik luister nu met oortjes in naar de Griekse
Nena Venetsanou.
Het huisje voor de ziel. Het is heerlijk om in het huisje te schuilen tegen de felle zon. Een beetje te zijn. Te existeren.
Moet ineens denken aan het gedicht ‘Hebben en zijn’ van Ed Hoornik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten