Aan het eind van de middag gaan we naar Pléneuf-Val-André, een echte badplaats iets ten westen van waar wij wonen. Je hebt de hele tijd geen idee wat je kan verwachten. En het is ook nu weer een grote openbaring. Zo ordinair en vercommercialiseerd de stranden en badplaatsen bij ons zijn, zo elegant en smaakvol zijn ze hier. Tenminste dit strand. Het is helemaal niet vol, een ook de boulevard niet. Geen lelijke flats, hotels en snackbars, niets daarvan, alleen prachtige karakteristieke beetje Britse villa’s. De toeristenwinkeltjes zijn een straat verderop. Zoals het was op de oude vakantie-affiches uit de jaren dertig of vijftig. Er zijn hier eigenlijk drie plaatsen onder elkaar en via steeds weer een kaap kun je er naar toe lopen. Het ene adembenemende uitzicht na het andere. En alles even mooi en beschaafd.
Frankrijk werd vanuit Ierland gekerstend doordat de heilige Sint Symforien in de 5e eeuw hier in Pléneuf aan land kwam. Nooit van gehoord. Hun plaatselijke Willebrord of Bonifatius. Daar is hier een kerkje aan gewijd en een standbeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten