Op het werk regel ik klus na klus, vraagstuk na vraagstuk. Maar dan ineens word ik heel misselijk. Zwakjes begeef ik mij maar de bolide, de supermarkt en naar huis. Zwalkend til ik de boodschappen de trappen op. Het is werkelijk helemaal niks meer.
Ijskoud, misselijk, overal pijn. Ik ga met alle kleren aan in bed, maar warm word ik niet, De verwarming opstoken helpt ook niet. Ik moet wachten tot het over is. En het gaat niet over.
Rooie en Gele vinden het wel leuk dat ik thuis ben. Ik geef ze hun 25 gram brokjes en ga weer naar bed. Als ik uren later weer in de keuken opdaag blijk ik de zak met kattevoer op het aanrecht te hebben laten staan. De hele vloer ligt bezaaid. Een groot poezenparadijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten