Dag van de langzame klusjes. Een daarvan is naar Inktstation aan de Amsterdamsestraatweg, die als openingstijden kantoortijden hanteert en voor mijn gevoel dus altijd dicht is. Maar de XL-patronen van mijn nieuwe printer (hoe lang heb ik die nu? Sinds 24 september!) zijn nu al leeg. Gisteren heb ik het hele magazine-in-wording (40 pagina's) thuis geprint. Dat moet je dus vermijden. 

Ik heb niet zulke goede ervaringen met goedkope inktpatronen. De Read Shop zegt dat het NIETS uitmaakt, maar ik kocht ze ooit bij de Turkse kantoorartikelenwinkel in de Molukkenstraat, die ook zei dat het NIETS uitmaakte, en die gaven mooi wel streperige printjes. Dat wil je niet als je mooiste tekeningen voor Schoonmama uitprint. Bobby is tevreden over de refill, dus nu ga ik het maar eens uitproberen. 

Ik ben al jaren altijd nieuwsgierig naar hoe dat refillen gaat. Nou ik zal het u zeggen (maar misschien doet u het zelf ook al jaren op deze wijze): de man heeft vier flessen inkt op de toonbank staan en een injectiespuit. That's it.  Het zijn wel erg onvoordelige patronen van Canon, meldt hij. In de XL-patronen van de HP-printer gaat vier keer zo veel inkt. Maar er is ook een voordeel aan de Canonprinter, dat ik nu alweer vergeten ben.

Ik krijg allerlei wijzigingen over wat te doen als ik de cartridges er weer terug in zet. Het zijn de oude cartridges dus de printer zal ze niet als nieuw en hervuld herkennen. Dan moet ik alles resetten, zowel hardwarematig als softwarematig. Ik zie er nu alweer tegenop.