Buurjongetje Liam staat voor de deur. ‘Zullen we weer eens schilderen’, vraagt hij. Daar is het al veel te lang niet van gekomen. ‘Ja maar’, zeg ik eerst, maar ik haat jamaar. Doe nou gewoon welkom. Eerst lopen we voor mij naar de fietsenmaker, die mijn zadel en fietsband heeft gerepareerd. Dan voor hem naar AH voor een reep chocola, en dan gaan we schilderen. OK? Zo gezegd zo gedaan.
Liam heeft hetzelfde kleurboek als ik. Hij wil graag tegelijk dezelfde kleurplaat inkleuren. En chocola eten. En hij raakt helemaal gebiologeerd door mijn schaal met noten: walnoten, hazelnoten, pecannoten, amandelen. ‘Denk je dat ik noten mag meenemen naar school? Morgen mogen we alleen groente en fruit meenemen. Zijn noten ook groente of fruit?’ ‘Nee, noten zijn geen groenten of fruit, noten zijn noten.’ Hij krijgt een handje amandelen mee. Kijken wat de juf ervan vindt.
Ik hou van stilte, maar Liam wil graag ‘Fitlala’ van Kinderen voor Kinderen horen, het lied voor Koningsdag 2018. En zo komt er weer allemaal nieuwe cultuur bij mij binnen. Wat een rijke dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten