Gelezen: Het zeemonster of de zee, een debuut uit 2019. Over de auteur Eva Coolen is nog niet zoveel bekend, ze studeerde Beeld en Taal aan de Rietveld Academie, en aan de school of Visual Arts in New York. Het boek ligt al een maand op mijn stapeltje van de bibliotheek die ik niet terug mag brengen sinds de bibliotheek dicht is. Ik koos het van de tafel 'nieuwe boeken'. Verder heb ik wat e-boeken van de bieb, onder andere De pest van Albert Camus en Het lege nest van Roxane van Yperen, maar die staan op de iPad, en dat leest niet lekker in de zon.
Wonderlijk boek dit, over een jonge vrouw die haar moeder helpt haar flat uit te ruimen en dan in die flat onder de tafel op de grond gaat liggen en blijft liggen. Haar moeder en haar broer brengen haar eten. Niemand vraagt wat er met haar aan de hand is. Heel wonderlijk boek zonder clou, een gedachte-experiment stel ik mij zo voor. Je stelt je de situatie voor en begint dan te schrijven niet wetend waar het toe leidt of eindigt. Eva Coolen is in Lelystad opgegroeid in een bijstandsgezin.
Het beeld van een vrouw onder een tafel intrigeert wel. Eva Coolen vertelde erover in een interview met MUG: 'Ik wilde per se een boek zonder plot en zonder eenduidig antwoord, omdat beide in het echte leven ook uitblijven. En dan een hoofdpersoon die het hele boek onder een tafel ligt: dan zit je ook in het schrijven helemaal vast. Maar ik kon het idee niet meer loslaten. De titel van deroman verwijst naar een spelletje dat de broer en de zus als kind speelden. De tafel is een boot en je moet een voor een de kamer in kijken en zeggen wat je ziet: zie je het zeemonster of alleen de zee? Mits je de luxe van de juiste omstandigheden hebt, zit veel van het leven in wat je kiest erin te zien. Het zeemonster of de zee vind ik mooi, omdat ze ook niet zonder elkaar kunnen bestaan, die twee.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten