Je moet je dus vooraf via de website opgeven en als je de kerk binnenkomt begeleidt een gastheer of -vrouw je naar een plek. Ik zeg tegen mijn ‘gastheer’ dat ik graag dichtbij de cantorij wil zitten, want de vorige keer dat we hier waren (de eerste zondag dat de kerken weer een beetje open mochten) zaten we heel vér van de cantorij, die toen uit slechts drie zangers bestond, maar toch... Hij brengt mij nu naar een raar plekje achteraf, wel bij het ‘altaar’, maar ver van de dominee én ook van de cantor. Het zij zo.
Halverwege de dienst krijg ik een kriebelhoestaanval, je voelt je haast crimineel, maar als ik mij verwijder gaat het weer over, gelukkig.
Ik mis onze katholieke buurtkerk nog wekelijks. De bijbellezing en preek hier trek ik niet, ik tune helemaal uit, maar er zitten en er zijn en naar de cantor luisteren is toch een genoegen.
Misschien moet ik de Latijnse Hoogmis in de Willebrorduskerk eens proberen. Zo ben ik indertijd in Amsterdam ook begonnen. Bobby zegt steeds dat de 'priesterbroederschap' Sint Pius X die sinds een paar jaar deze St Willebrordkerk bedient heel dubieus is, qua opvattingen zeker niet mijn type, traditioneler dan Rooms Katholiek. Wat dan? vraag ik, maar dat weet hij niet precies. Ik weet niet of het mij storen zou want ik kom toch alleen maar voor de muziek.
De collecte in de Domkerk kan nu via een pinzuil. Ze zijn er van alle nieuwe snufjes thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten