De vorige keer zongen we in de gang voor het muzieklokaal, maar deze week kan dat niet want in het naastgelegen lokaal wordt een cursus gegeven. En die moeten ook de deuren open. Als uitwijkmogelijkheid is de gymzaal bedacht.
Vandaag is de oefenavond van onze Corona-‘bangeriken’ die wel graag willen zingen maar alleen en petit comité. Er zijn er nog maar twee van over, twee mezzo’s, de andere drie zijn verkouden of trekken zich bij nader inzien toch voorlopig voor een paar maanden terug. Er waren al wat sopranen ingevlogen, maar nu is er ook een tekort aan alten. Enkele uren voor de repetitie verschijnt er een oproep of er misschien nog een alt is die wil aansluiten. U raadt het al: ik wil wel. En zo kan ik deze foto maken die bij een aantal thuisblijvers hopelijk een deel van de angst wegneemt.
Deze avond zijn we met zeven, maar we kunnen hier toch best met vijftien? Je kan makkelijk twee meter van elkaar staan en zigzag. De deuren staan open: veel frisse lucht. Vijftien lijkt ons de máx van het aantal aanwezigen, als we het over tutti hebben, het zullen er eerder minder zijn. De twee mezzo-bangeriken stemmen in.
In de andere gymzaal naast de onze oefenen een stuk of tien scholieren karate. Hoe zou het sporten voor hen zijn met een uitgedund klassiek dameskoor ernaast? Voordat wij beginnen te zingen maken de sporters best veel herrie, Maar vanaf dat we onze tere klassieke liedjes zingen is het er muisstil. Zijn ze er nog wel? Even gluren. Ja ze zijn er nog wel.
Op de terugweg rond 22 uur fiets ik langs Park Lepelenburg en het Domplein waar het vol studenten is. In kluitjes. Ze maken luid grapjes. Zij zijn nu de grote verspreiders van het virus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten