Gelezen: Hier zijn we van Graham Swift. Ik vond het in de bibliotheek hier te Zuilen, op de tafel met nieuwe boeken. Nieuw Nieuw Nieuw. Hij schijnt een gerenommeerde hoog aangeschreven Britse schrijver, jaargang 1949. Nooit van gehoord. Wat weet ik toch veel niet. Maar goed, fijn dat ik zo weetgierig ben en elke dag bij leer. Doet denken aan Ian Nichols, Jonathan Coe, Ian McEwan, David Mitchell. Als ik die lees is het altijd raak en prijs.
[Wikipedia: 'Swift geldt heden ten dage als een van de belangrijkste Britse schrijvers. Zijn werk is in meer dan twintig landen vertaald en meerdere malen bekroond. Hij verkreeg grote bekendheid met zijn romans Waterland (1983) en Laatste ronde (1996), beide ook verfilmd. Een centraal thema in Swifts werk is de functie van de herinnering, in het persoonlijk leven van ieder afzonderlijk mens, maar ook als collectieve herinnering en haar relatie tot de geschiedenis. Swifts personages bevinden zich doorgaans in de herfst van hun leven en proberen door diep te graven, terug te blikken en te bespiegelen. Ze duiden de gebeurtenissen, om vervolgens de balans op te maken. Kleine, schijnbaar banale gebeurtenissen blijken dikwijls ingrijpende gevolgen te hebben. Swift hanteert in veel van zijn boeken een a-chronologische verteltechniek. Vaak handelt het op een of andere manier over de Tweede Wereldoorlog.]
Hier zijn we vertelt het verhaal van Ronnie en Evy en Jack, alle drie artiesten in een theater in Brighton 1959. Ronnie is de echte hoofdpersoon. Geboren in London halverwege de jaren dertig, zoon van een werkster en een zeeman die geen tijd en aandacht voor hem hadden, hij wordt eind 1939 naar een pleeggezin in Oxfordshire gebracht, bij een liefdevol kinderloos echtpaar. Om de bombardementen door de Duitsers te ontlopen. Die man leert hem googelen. Illusionist. Na de oorlog keert Ronnie terug maar London, waar hij en zijn moeder het niet meer bij elkaar kunnen vinden. Hij wordt illusionist en vindt Evy als zijn assistente. Ze worden heel succesvol. Jack is tijdens de militaire dienst Ronnies buddy. Nu is hij de spreekstalmeester van het theater. 1959 is de tijd dat de tv opkomt en evenzo de buitenlandse vakanties naar zonniger stranden dan Brighton. Het einde van de theatertradities toen daar aan de stranden.
Ronnie is heel gesloten, vertelt niemand over zijn jeugd, ook Evy niet.
Als Ronnies moeder overlijdt gaat hij naar het ziekenhuis, Evy gaat niet mee. Hij is te laat. Als hij twee dagen later in Brighton terugkomt is Evy met Jack naar bed geweest. Na een zeer succesvol optreden die avond verdwijnt Ronnie. Hij komt nooit meer terug.
Veel zwijgen, veel geheimen. Evy trouwt met Jack die een succesvol tv-acteur wordt. In het boek is zij 75 jaar en Jack is één jaar dood. Vijftig jaar getrouwd geweest. ‘Wat is er eigenlijk toen van dat googelaartje geworden’, vraagt haar zaakwaarnemer. Wat haar gevoelens en beweegredenen precies geweest zijn, het is voor een groot deel gissen. Het vraagstuk Ronnie heeft haar nooit losgelaten.
Mooi boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten