De Jumbo laat ons als Buurt Taxi oude kwetsbare mensen op hún kosten (van de Jumbo dus) naar het ‘ouderenuurtje’ rijden. Ik heb nog niet zo’n ritje gehad maar ik vertel het aan elke passagier. Twee keer twee euro is toch vier euro. Tel uit je winst.
Een mevrouw moet naar de fysiotherapie. Ik vertel van de Jumbo maar zij woont t op het pleintje bij de Plus. Niet dat ze daar naar toe kan, ze laat haar boodschappen bezorgen.
Als ik haar een uur terugbreng tikt een oude man op mijn raampje. Niet voor mij hoor, zegt hij, maar voor mijn vrouw. Wij zijn al tachtig en mijn vrouw is niet goed ter been. Ik hoop dat ik er nog een tijdje ben, maar zo niet... Dan heeft hij ons foldertje alvast.
Een mevrouw vermoedt blaasontsteking en moet haar plas naar de huisarts brengen. Heen en terug, of het op één strip kan. Ja dat is goed. Pas na 5 minuten doet er iemand open bij de huisarts.
Een oude meneer moet naar het ziekenhuis. Hij is heel traag, de drempel over gaan en de deur op slot draaien kost al vijf minuten tijd. Hij heeft een heel oude rollator met een onduidelijk mechaniek. Mijn duim komt ertussen en klem. Au au. Nu is die nagel blauw. Het lukt hem niet om zich op de achterbank te wurmen, wat eigenlijk voorschrift is, dus hij er weer uit en op de passagiersstoel voor. Gelukkig heb ik direct na hem geen ritje.
Zorgt u voor zichzelf, vraag ik een beetje geschrokken. Nou ja er komt ‘s morgens thuiszorg om hem te douchen en aan te kleden. En ‘s avonds weer naar bed te brengen. Hij is twee weken geleden geopereerd. Ik vraag maar niet waar aan. Maar als hij eenmaal zit maakt hij wel grapjes. Zijn kinderen doen de boodschappen. Gelukkig maar. Ik was bereid de zorg voor hem op me te nemen.
Er lopen drie kippen in het gras voor zijn huis. Die zijn van een Iraniër uit de flat verderop, weet hij. De oude meneer woont hier al 51 jaar.
Mooi hoe zo’n wijk zich langzaam voor je geestesoog inkleurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten