Het is even nasudderen na de Persconferentie. Hoe hard gaat het met de besmettingen? Kunnen ze/we het aan? Wat betekent het voor mij en voor de mensen om mij heen?
De Buurttaxi gaat vooralsnog door. Mondkapjes op en alle regels in acht. Het koor gaat even stoppen, even als de gym. Niet dat het volgens de regels per se móet, die zijn voor deze terreinen niet helemaal duidelijk, maar de moed is de meesten in de schoenen gezakt.
Weer niet met het OV. Weer niet buiten een kopje koffie drinken. Verschil met de eerst keer is dat de scholen open blijven, en ook de kappers en de ‘contactberoepen’. Vakantie-in-eigen-land mag nog wel. Verschil met maart-april is dat we nu een beetje weten wat ons te wachten staat. Verschil is ook dat niet-besmette mensen hun (groot)ouders nu wel mogen bezoeken.
De centrale van de Buurt Taxi vertelt dat een mevrouw van 91 huilend opbelde, omdat het allemaal weer begint.
Met verbijstering kijk ik naar weer die honderden protesters in Den Haag. En daarna de feesten. Wat bezielt die mensen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten