Vanochtend de uitvaartdienst van een nog jonge man, echtgenoot, vader, zoon, broer, vriend. Een vrolijke levenslustige liefhebbende leuke persoon. De man van de dochter van Bobby’s oudste neef. In anderhalve maand na de diagnose kanker is hij overleden.
Wij staan niet dicht genoeg bij hen om naar de uitvaartdienst te gaan waar in deze coronatijd maar max vijftig mensen mogen komen, en hebben een link naar de live streaming van de bijeenkomst gekregen. Daar kunnen we op afstand meemaken hoe ‘s mans broer, vrouw, vrienden samen een beeld van een ongekend leuke man schetsen. Bijna allemaal huilen ze bij het spreken.
Ik moet ook een beetje huilen, thuis aan de computer. Om al dat verdriet. Het is al de tweede uitvaart deze maand die ik op deze wijze meemaak. Dat je je een beetje een voyeur voelt dat je er op een scherm naar zit te kijken. En dat je hoopt dat het een beetje goed gaat met de achterblijvers. ‘Je mist meer dan je meemaakt. Helemaal niet erg’, was zijn motto dat op de rouwkaart staat. Van Martin Bril.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten