In Trouw van zaterdag stond een prachtige cover-tekening van Anne Caesar en een stuk van Bregje Hofstede over slapeloosheid. Ze publiceert al jaren over dit onderwerp, lange stukken, ik geloof dat ik er jaren geleden ook al eens over geschreven heb, omdat ze álles geprobeerd heeft en níets hielp. Maar nu is de oplossing daar: ze is verhuisd naar de Morvan in Frankrijk, waar ze in een bouwvallig huis woont met haar vriend in een dorp waar nog 11 andere dorpelingen leven. En nu slaapt ze weer. Als een Roosje. Ze heeft geen Amsterdamse huur meer te betalen en dat scheelt.
Bobby en ik waren onafhankelijk van elkaar een beetje geïrriteerd over dat stuk. Want er stond bijvoorbeeld niet in waar zij en haar vriend daar van leefden. Misschien hebben ze het huis geërfd, misschien krijgt ze een schrijversbeurs, misschien kan ze goed leven van haar journalistieke opdrachten, maar de meeste mensen hebben een baan nodig om te bestaan. Is de strekking dat iedereen maar naar de Morvan moet?
Het triggert me natuurlijk omdat ik ervaringsdeskundig op dit terrein ben en ik me ook wel kan ergeren aan alle ongevraagde adviezen. Bij mij gaat het erg op en neer en het is volstrekt onvoorspelbaar. Maar om nu te vertrekken naar de Morvan? Er niet mee bezig zijn werkt het beste.
(Ja, ze schreef er in 2019 al een serie over in Vrij Nederland. Gesubsidieerd door het Fonds Bijzondere Journalistieke Projecten. En die heeft ze nu waarschijnlijk gebundeld in een boek bij De Correspondent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten