Vaccinatiestraat

Eindelijk heb ik een rit naar de vaccinatiestraat. Ik zie er een beetje tegenop, want dat Jaarbeurs-terrein is krankzinnig groot en onoverzichtelijk. Een gewoon mens komt daar nooit. Het zou bij P4 zijn. De informatie op internet over de adressen en aanvliegroutes is ambigu en tegenstrijdig en het plaatje dat de Buurt Taxi ter instructie heeft gestuurd is onbegrijpelijk. Ik krijg er een beetje buikpijn van. Als ik het eerder had geweten was ik even vooraf gaan kijken hoe het zit. Dit is duidelijk een oefening in vertrouwen. Het-komt-wel-goed.

De mevrouw die ik ga rijden heeft er ook al niet van geslapen. Bang dat ik niet zou komen, bang dat we het niet vinden, hoop dat Ben zou rijden want die weet de weg...

Ik lach haar zorgen een beetje weg. ‘Mevrouw, we zijn ruim op tijd en er staan ongetwijfeld borden en mannen in gele hesjes die ons de weg wijzen.’ En zo doen we sámen de oefening in vertrouwen. Borden staan er niet maar ik stuur de taxi de Fentener van Vlissingenkade op, zoals geïnstrueerd.  ‘Maar zo reed Ben niet!’ ‘Dit zijn mijn instructies’. 

Het is goed wat ik doe. Er staat een oudere nieuwe Nederlander in een geel hesje met een onbegrijpelijke tongval en een mondkapje. Niet veel van te verstaan. Maar we komen er. Aan de ene kant van het kanaal is de vaccinatiestraat, aan de andere kant de testlocatie. Heel grootschalig allemaal. Er druppelen maar Héél mondjesmaat mensen binnen. Nu moet ik een uur wachten tot de mevrouw weer naar buiten komt.