Berichten uit de tuin

Een maand ofzo geleden had ik mij met een enorme krop sla laten fotograferen. Die foto stuurde ik naar Nichtje die mij tot ‘tuinvrouwtje’ bestempelde. Ze bedoelde het vast geestig, maar ik vond het niet zo leuk. En daarbij: sindsdien gaat het niet zo goed met de moestuinbakken. Het droge weer zal daar debet aan zijn, hoewel ik vrijwel elke avond gieter, en veel, heel veel naaktslakken. De sla en de andijvie hebben ze helemaal opgevroten, de courgette en de paprika denk ik ook, die doen helemaal niets. De kolen komen tot bloei zonder dat er een kool komt. De spitskool verschrompelt waar je bijstaat.

Het motiveert allemaal niet erg. Maar hoe erger je een tuin verwaarloost, hoe hoger de drempel wordt om nog er iets aan te doen.

Ook de bloembakken voor het huis zijn niet zo fleurig. Wel de verbena, doe woekert vrolijk door. En de Suzanna-met-de-mooie-ogen. De violen zijn echter helemaal op. Ik heb al een jaar mooie geel-paars-witte violen waar ik het hele kleurenpalet vóór verder op afstem. Die moeten er gewoon uit. Vandaag zijn de potroosjes bij AH in de bonus, dus daar heb ik er maar vast twee van gekocht. Wit.

De moestuin: alleen van de peultjes en de rabarber hebben we een paar keer kunnen eten. De bieten staan. nu in de bloei, die moeten nodig de grond uit. De bosuitjes groeien een heel klein beetje. Dat kijk ik nog even aan. De paksoi gaat het vrees ik niet halen. Eén van de twee broccoli’s is goed, die begint ook al te bloeien en moet dus snel opgegeten. Maar ik begin eerst maar eens met het oogsten van rabarber en bieten. 

Twee weken geleden was ik nog op de plantjesmarkt en toen heb ik gekocht: meiraapjes, toch maar weer een courgette, en nieuwe sla. Er staat nog een raap, ik weet alleen niet wat voor een, en die is half aangevreten. En twee venkelknollen. Die worden geloof ik wel wat. 

De slotsom: alles wat voorbij is eruit trekken en opnieuw beginnen. En u, lieve lezer, bent weer een beetje bij.