Het lijkt de ambtenares en mij leuk dat ik een kunstena(à)r(es) ga interviewen die atelier houdt ín het Park en die meedoet aan de Route. Dus van de week een kunstenaar uitgezocht en afspraak gemaakt. Het moet een beetje snel, want het is volgend weekend al.
Zoals altijd zie ik er een beetje tegenop. Beeldend kunstenaars zijn vaak niet zo goed in tekst en verhalen. Zij zeggen het met hun schilderijen. Maar als ik een verhaal van ruim 1000 woorden wil schrijven, dan heb ik wel een uurtje tekst nodig. En ik wil natuurlijk maar één alinea over hun werk, de rest moet over leven en park gaan. Pff. En dat met die hitte.
Mijn loopbaan begon ik ooit als pr-medewerker in een stichting voor conceptuele kunst, vooral videokunst. Toen is mijn tegenzin tegen gesprekken met kunstenaars ontstaan. Ze zeiden vrijwel niets en dan moest ik er maar wat van maken.
Dus vandaag gaat het ook weer een zo. Het is een leuke aardige vrouw, ze heeft een prachtig atelier en ze maakt mooi werk. Portretten en bomen. Toch kom ik na afloop weer tamelijk in de stress thuis, want het gesprek waaierde alle kanten op. Het-was-niets, het-wordt-niets, stil-ik-ben-aan-het-werk.
Een uur of twee later heb ik best weer een aardig stuk in elkaar getimmerd. Zo gaat het altijd. Ik ga het morgen nog wat finetunen, en dan mag het naar de geïnterviewde die er misschien heel andere opvattingen over heeft, en dan moeten we het eens worden, en dan gaat het naar de ambtenares en online. En dan ben ik er weer trots op. Zo gaat dat elke keer.
Atelierroute Utrecht:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten