Naar Katwijk

Bobby vraagt of ik mee wil naar Katwijk voor een strandwandelingetje. Leuk om daar weer eens te kijken. Katwijk ligt in een stukje tamelijk ontoegankelijk gebied tussen Noordwijk en Wassenaar en achter Leiden. Ooit kwam hier de Rijn in de Noordzee maar die verzandde. Er is een soort kanaal, zie ik op de kaart. Benieuwd hoe dat er in het echt uitziet. 

Katwijk. Ooit (jaren tachtig) maakte ik met Zus4 een strandwandeling van Scheveningen naar Katwijk. Ik woonde net in Amsterdam en zij in Woerden. Zij werkte in Den Haag. Ik had haar van haar werk gehaald. Maar het was veel verder lopen dan we gedacht hadden en we kwamen in het aardedonker aan in Katwijk. We hadden ons helemaal niet verdiept in hoe dat daar allemaal zat en we bleken met een bus naar Leiden te moeten, die maar een keer per uur reed. En toen verder met treinen naar Woerden en Amsterdam.

Later ben ik er nog een keer geweest in de zomer, met Ex, en toen stond het strand vol verbodsborden. Nee, Katwijk was niet mijn lievelingsbadplaats. Frivoliteiten verboden.

Nu rijden we er vanuit Utrecht naar toe. Google Maps leidt ons via Amstelveen: de A2, A9, A4, A44. En dan de geestgronden in langs Sassenheim. Noordwijk. We parkeren aan de zuidkant van Katwijk, bij een natuurgebied met wandelpaden door de duinen richting Wassenaar. Maar die doen we niet: we lopen alleen langs het strand naar het noorden waar het stroompje (een kanaal) uit de Rijn in zee stroomt. Er is bar weinig aan te beleven. Maar de zee de zee klotst voort in eindeloze deining. Terug gaan de via de boulevard. In de duinrand allemaal parkeergarages. Erop diverse beeldengroepen. Weer niet naar het Katwijks Museum geweest.

Wij blijken net onder de soefi-tempel geparkeerd te hebben, die tegenwoordig te bezoeken is maar niet vandaag. Bijzonder gebouw daar in de christelijke duinen.