Nieuwe Wilma (die ik nu wel gewoon Wilma zou kunnen noemen omdat Oude Wilma niet meer onder ons is) en ik doen altijd vóórlopen om niet tijdens de stille wandeling op vraagstukken te stuiten. Een van de doelen is een/het bankje te vinden waar we met zijn allen een kwartiertje stil staan/zitten. Dat hebben we voor deze wandeling nog niet gedaan, omdat we toen te veel aan het kletsen waren. En het is ook nu nog de vraag hoe ver ik kan lopen. Tot het kasteel, tot de begraafplaats, of tot de molens. De wandeling van zondag voert langs ons volkstuinencomplex en dan doen we daar een eenvoudige ‘nazit’.
En dan de gedichten en het foldertje. Volgens mij heb ik daar als eens over geschreven. Ik zoek doorgaans de poëzie uit en Nieuwe Wilma leest ze voor. Gedichten vinden over stilte is een heel gedoe. Ik zie het vooral als mijn taakje. Nieuwe Wilma komt uit de christelijke traditie en houdt nogal van de christelijke dichters Catharina Visser en Huub Oosterhuis. Die schrijven poëzie met een duidelijke Boodschap. Dus soms brengt zij die in. Ik ril van hun werk. Moet ik dat dan tegenhouden of mijn poot stijf houden. In juni had ik het geaccepteerd dat zij een gedicht zou lezen waar ik van ril, maar intussen was er ook een gedicht van Ahmed Aboutaleb langs gekomen dat zij ook mooi vindt en nu doen we dat.
Laten en doen
laten we een wandeling maken in het park
we hoeven niks te zeggen
de stilte is genoeg
om elkaar te verstaan.
laten we een voorbijganger groeten
we hoeven geen praatje te maken
een blik is genoeg
om een brug te slaan.
laten we de handen uit de mouwen steken
we hoeven geen gereedschap te kopen
een arm om de schouder is genoeg
om samen sterk te staan.
Ahmed Aboutaleb
Ook had ik voor juni een gedicht van Herman de Coninck gevonden, over het verlangen naar NIETS, maar dat gedicht begreep zij niet. Ik ook niet, maar dat deert mij niet. Toen ik het aan haar voorlas kwam het wel over. Dus nu ga ik dit lezen.
De dame die ik vorige week interviewde over haar stille wandelingen in het Park vraagt de deelnemers daar €15 per keer voor. Wij doen het voor niets. Ik beschouw de wandelingen en de foldertjes als een kunstwerk.
- Een eerdere blog over de poëziekeuze:
- Interview over de stille wandeling in het Park:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten