Ik heb er inmiddels behoorlijk genoeg van, van die gebroken arm. Ik heb constant zeurende pijn en daarbij stress in nek en schouders, en ik kan nog steeds weinig meer dan in een bus gaan zitten en eindjes lopen. Liefst zou ik een uurtje jammeren of heel hard huilen. Maar ja.
Dus om mijzelf een beetje van mijzelf te bevrijden onderneem ik maar weer een bustochtje naar de stad. Ditmaal naar de plantjesmarkt op het Janskerkhof. Daar koop ik wat miniplantjes boerenkool, palmkool, bietjes, sla, andijvie, bieslook en koriander, om de moestuinen wat op te fluffen. Jonge groenten zijn zo opwekkend.
Vorig jaar kocht ik ook palmkool in juli, herinner ik me nu, en dat is weinig geworden. Nu hoor ik de verkoper tegen een andere klant zeggen dat het ook al laat in seizoen is voor van alles. De dagen worden al korter. Maar waarom heeft hij dan zo’n handel in groenteplantjes als dat niets meer wordt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten