We halen de boot op het nippertje. De wegen rond Glasgow zijn bizar slecht aangegeven. Er is daar een wirwar van wegen en oude routes, niet één grote rondweg zoals bij Amsterdam of Rotterdam, of op alle verkeersborden een indicatie naar de hoofdroutes (bijvoorbeeld de M5 South naar Carlisle), Niets van dat al, en een goede plattegrond van Glasgow hebben we ook al niet. Normaal rijd ik en leest Bobby de kaart en kijk ik met een half oog ook nog naar Google Maps, maar met de gebroken arm kan ik niet rijden. Dus ik moet kaartlezen. Aaangezien hij zich graag opwindt over Google Maps laat ik dat spoor voor nu maar even liggen.
Sinds de digitale navigatiesystemen is mijn kaartleesvaardigheid er niet op vooruitgegaan, dus al met al is het vandaag nogal stressvol navigeren rond de steden. Het herhaalt zich rond Newcastle waar nergens Tynemouth of ferry aangegeven staan. Slechte aanwijzingen op de borden en geen goeie kaart, oei.
Maar goed, we zijn er. Alle eerdere overtochten kregen we middenkamertjea met stapelbedjes en hunkerden we naar een kooi met een patrijspoort, en kijk eens wat ons deze terugreis - tijdens welke ik vanwege de gebroken arm graag een eenpersoonsbed zou willen - ten deel valt...
De volgende tegenvaller zijn de Schotse hooglanders met Schots petje die ik de heenweg had bewonderd. Dat zou mijn ultieme souvenir zijn. Toen lagen er tientallen in het schap. Nu geen een!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten