Vrolijk Pasen

Misschien komt het door het koude weer maar ik heb er dit jaar niet zo'n gevoel bij. Lang lang geleden nodigde ik jaarlijks iemand uit voor Paasontbijt - dit in het verlengde van wat-doen-we-met-onszelf-met-de kerstdagen deed ik wat-doen-we-met-onszelf-met-de-paasdagen. Betekenisvolle ijkpunten in het jaar. Pasenging dan om optimistisch bijeen zijn rond ‘wereldse’ lente-dingetjes als gele tafellakens, eitjes en bloemetjes en Paasbrood. Het begin van de lente vieren. 

Veel jaren ging ik vóór Pasen naar de Mattheüs, meestal naar de generale repetitie van de Bachvereniging. Ik ging ook wel eens op Goede Vrijdag naar de kerk omdat die droeve muziek van de passie zo mooi is. De wat pompeuze juichliederen met Pasen zelf, vanwege de wederopstanding-des-vlezes, daar had ik het niet zo op. 

Dit jaar was ik Pasen een beetje vergeten omdat we een weekje weg waren. 'Vrolijk Pasen', zeiden de dames van de bakker. De dames van de gymclub delen op de app de geestigste Paasgroeten met eieren en paashazen. 

Nu stuurt Zus4 uit MeckPom dit plaatje. Ik vermoed dat ze wandelt en dit onderweg tegenkomt. In Duitsland zijn die christelijke feesten (en de seculiere versies ervan) nog veel groter dan hier.

Míjn Paasochtend? Ik kijk twee afleveringen van ‘De Verwondering’. Allebei gaan ze over de dood. Toeval? Zo gekozen? De aflevering van vandaag met een dominee wiens vrouw vroeg dementie kreeg en dat al lang wist omdat Alzheimer in de familie welig tierde. Zij heeft euthanasie laten doen toen het nog kon. Hij had de behoefte daarover te vertellen en had zich bij het programma aangemeld. 

De gast van vorige week is een programmamaakster van programma’s veel over de dood, dat ze al sinds ze klein was met de dood bezig is. Wat is dat, hoe gaat dat, wat gebeurt er dan? Zij vertelt er heel licht en vrolijk over, hoe - zeker voor oude en zieke mensen - de dood vaak een bevrijding is. 

Gisteren kocht ik magnolia-takken in de knop. Ik had om in de paassfeer te komen natuurlijk knalgele narcissen en paasbrood moeten halen.