Naar de Middenweg

Bobby heeft een neven- en nichtendag van zijn neven en nichten van moederskant en hij wil graag dat ik meega. Ik ken daar bijna niemand, sputter ik. Één nicht was ook betrokken bij de zorg voor onze Auntie, met haar heb ik nog de kamer van Auntie ontruimd omdat Bobby net toen Auntie overleed naar Zweden was. Sommige anderen heb ik waarschijnlijk de hand geschud op de begrafenis van Auntie, maar ik herinner me ze niet meer. Peter en Nelly. Hans en Ineke. Kees en Petra. En zo meer. Een kring met onbekende gewone Nederlanders tussen de 60 en de 80. Het is iets voor een comedy. Maar uiteindelijk besluit ik toch mee te gaan. We gaan met het bus-trein-bus, vanwege de hoge parkeertarieven. En ik wil sowieso meer met het OV. Het duurt wel iets langer, maar het heeft ook iets relaxts, om je over te geven aan de loop der dingen.  

De oudste Neef heeft het georganiseerd, of liever: zijn dochter. Zij heeft een kast van een huis aan de Middenweg, Amsterdam Oost, vlak bij Park Frankendaal, dat ik in mijn jaren in Oost frequenteerde. Onder andere hadden we daar onze partnership-lunch. En ik had er het Damesgenootschap. Sweet memories. Ook iets minder zoete herinneringen. We hebben daar om de hoek bij de Oosterbegraafplaats de laatste jaren diverse uitvaarten meegemaakt. Ook die van Will.

Van 16-20u houd ik het vol. Het is allemaal heel goed en liefdevol georganiseerd, maar echt aansluiting vind ik niet. Ik besluit weer te gaan. Bobby blijft want hij geniet enorm tussen zijn Neven en Nichten van wie hij ook sommigen 40 jaar niet heeft gezien. En dan zwerf ik in mijn uppie wat in het donker door Amsterdam-Oost. Heerlijk. Prachtig.