Met Will doe ik een superuitje. We doen een wandeling van Abcoude langs het Gein naar Fort Nigtevecht en weerom. Het riviertje kronkelt er lieflijk, al vele eeuwen lang, en de grote stad Amsterdam die op maar een paar kilometer afstand ligt, voelt heel ver weg. Vanaf station Utrecht Zuilen is het maar drie haltes naar station Abcoude: slechts een kwartier. De molen is de molen die Piet Mondriaan in zijn jonge jaren meermaals schilderde.
Fort Nigtevecht ligt aan het Amsterdam-Rijnkanaal en is van Natuurmonumenten. Er is nog geen echte (commerciële) bestemming voor dit Fort. Er is een hek en een briefje waarop staat dat we als we de koebel klingelen wellicht koffie en thee kunnen krijgen. Een beeldend kunstenares is er aan het steenhakken. Tiktik tiktik tiktik. Mariken de Goede heet ze. Ze vertelt over het fort en de plannen en de mensen die er nu zitten (levert niet genoeg geld op) en dat er iemand is aangetrokken om het rendabel te maken.
Er is een gedenkplaats. Mensen kunnen er as strooien en hun doden gedenken. Er zit een coach. Er zijn diverse ateliers. Er is een vergaderruimte. Een meditatieruimte. Een ruimte voor lezingen. Een kleine bierbrouwer zit er die er kleine proeverijen houdt. Rendabel? Nee dus. Nu, onrendabel als het is, is het een oase. Werkelijk. Dat er nog zulke plekken zijn. Tiktik. Tiktik. Tiktik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten