Ruimtelijke rampgebieden

De nieuwe Utrechtse kantorenwijk Papendorp heeft de Rietveldprijs gewonnen, lees ik. Hoe is het mogelijk? Toegegeven, ik heb er nooit goed gekeken, ben er alleen een paar keer met de auto per ongeluk verzeild en verdwaald geraakt. Het wijkje ligt ingeklemd tussen de A2, de A12 en het Amsterdam-Rijn-Kanaal, het heeft wel een afrit maar geen oprit, of andersom. Beetje nachtmerrie-achtig.

Papendorp is een kantorenpark met het karakter van een campus, lees ik nu, ontworpen door Frits van Dongen en Ed Veenendaal. Het herbergt 35.000 m2 kantoren, 15.000 m2 congrescentrum en 1.250 overdekte parkeerplaatsen. Het plan gaat uit van flexibiliteit in gebruik. Door verschillende kantoordiepten in een gebouw toe te passen kunnen ruimten zonder al teveel aanpassingen aan verschillende gebruikers worden verhuurd. 'Ingeklemd tussen een kanaaldijk en een verhoogde weg vormt een nieuw landschap het dak voor parkeergarages en de Plaza, een centrale hal die een aantal bakstenen kantoortorens verbindt. Het landschap wordt op diverse plaatsen ingesneden en omgevouwen om zo te voorzien in daglichttoetreding. Grotere patio's vormen de toegangen tot de verschillende torens terwijl een aantal kleinere patio's plaats biedt aan bomen.'

De Rietveldprijs is een tweejaarlijkse prijs die in 1990 in het leven geroepen is om de discussie over de kwaliteit van de gebouwde omgeving in Utrecht op gang te brengen. Kantorenpark Papendorp is volgens de jury een bedrijventerrein waarbij gedacht is aan de samenhang met de stad. 'Niet zelden zijn het ruimtelijke rampgebieden aan de rand van een stad en dat is hier niet het geval', schrijft de jury in het rapport. De winnaars krijgen waardering voor onder meer het combineren van bedrijven met daarnaast volkstuintjes, wat de levendigheid in het gebied zou behouden.

Misschien moet ik er nog eens gaan (ver)dwalen maar dan met een open mind. Mijn mind is ingekleurd door de persoonlijke geschiedenis. Ooit kwam ik in een Utrechtse kantorenwijk te werken, genaamd Rijsweerd-Oost. Prestigieus, met veel marmer en vijvers. We waren overgenomen door het grootkapitaal en gingen stijf van de reserves op inspectie. Ik weet nog goed hoe we er aan kwamen lopen, hemel, gaan we híer werken? Het was een heel eind met de bus van het station en een eind lopen van de dichtstbijzijnde bushalte. De bus was propvol en het regende. Dat was slikken. Met de fiets was het ook geen onverdeeld genoegen, vooral niet in de winter. Toen ben ik mijn rijbewijs gaan halen.

Het wijkje kwam op enig moment veelvuldig in de krant, omdat er een serieverkrachter actief was. Dit Papendorp lijkt mij ook geen feest voor fietseressen.