Het eerste gedicht op de Poëziekalender van dit jaar dat ik wil citeren. En het is weer de ouwe getrouwe Judith Herzberg. De hoogste tijd om maar eens een avondje te tobben en te twijfelen over Wonen aan de Klop. Vooral de derde strofe komt binnen. Moed
De nacht heeft mij weer van mijn apropos gebracht
langzaam loopt de ochtend vol
met woorden die ik zeker weet
dat iets betekenden, maar wat?
gisteren iets betekenden.
Lopen is op voeten balanceren,
op straat zie ik warme wezens
die ook de onbegrijpelijke moed
hebben gehad om op te staan
in plaats van niet.
Nooit is iemand zeker van iets,
te worden geliefd, te worden verlaten
alles kan en alles mag
alles wisselt elkaar af.
Nu weet ik weer wat ik zeggen wou:
zolang het niet te ongelukkig maakt
is het een leuk gevoel. Maar eigenlijk
zijn wij zacht als Turkish Delight
in een blik met spijkers.
Judith Herzberg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten