Prachtige luchten. All nieuwssites stromen vol met prachtige luchtenfoto's. En dan heb ik de mijne nog niet eens gestuurd. (Is dit nu het echte leven of een afgeleide manier van beleven? Als je gefotografeerd hebt en je foto de wereld ingezonden, en die mensen hebben je foto geliked, dan pas lijkt het echt gebeurd.) Maar het belangrijkste is: eindelijk regen.
Daarna de stad in. Eerst een nieuwe fineliner halen. Daarna langs bij Christina, van Christina Mode in de Zakkedragersteeg, kijken of ze nog leuke nieuwe kleren heeft. Ze is Armeens, vertelt ze nu. 'Ik vind dat u zúlke leuke kleren heeft', zeg ik. Ze glundert. 'Dat vinden er meer', zegt ze, 'daarom zit ik hier al twee jaar. En ik heb geen personeel, dus ik hoef niet zo duur te zijn.' Ze haalt haar kleren in heel Europa, zegt ze, ze gaat naar allerlei beurzen en koopt nooit via internet. Haar criterium: ik moet het zelf mooi vinden.
Haar winkel is in een smalle steeg, en daardoor heeft ze niets van die bijzondere luchten gezien. Ik laat mijn foto zien en ze begint een heel verhaal over de krachten die om de wereld heen hangen. 'Vanochtend heb ik nog een documentaire gekeken over astronauten', vertelt ze, 'en die hadden foto's gemaakt van de aarde. Zo mooi! En er was een hele lichtkring om de aarde. Een oneindige ring van licht. Net als bij de iconen van Maria, die geeft ook zo'n ring van licht om haar hoofd...' O! ik wil zo wel vriendinnen met Christina worden. Ik moet tenslotte aan mijn Utrechtse vriendinnen 'werken'. Wéér een Utrechtse vriendin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten