Na een turbulente werkdag - hot news is er niet zomaar, dat moet je wel máken - heb ik een eetafspraak te Muiderberg met mijn Duitse concullega Frau Sieg in Het Rechthuis te Muiderberg. Nog nooit was ik te Muiderberg. Zij logeert doorgaans in Lage Vuursche, als ze hier moet zijn, maar dat is me te ver. Doe maar wat dichterbij Amsterdam, stel ik voor, en ik verzin Muiderberg. Dat is maar 16 minuten rijden van mijn huis en toch pittoresk in het groen.
Ik ben hier nog nooit geweest, vertrouw ik haar toe. Het ligt in de kom van de snelwegen A1 en A6, waar altijd files staan. Veel lawaai en fijnstof, zou je denken. Maar daar ervaar ik daar midden in Muiderberg eigenlijk niets van. Het is er heel groen, een ouderwetse brink, traditionele restaurants. 'n Beetje Laren. En dat aan de Zuiderzee! Het eten is lekker, de bediening is goed. Dat wordt een mooie bestemming voor een fietstochtje.
Hoe lang is het geleden dat Frau Sieg en ik elkaar te Lage Vuursche spraken? Toen ging ze de ceo van v/h Selexyz interviewen. Nu gaat ze naar de ceo van nu Polare. De Londense en de Amerikaanse ceo's die ik te interviewde heeft ze ook al een paar keer geïnterviewd. We hebben veel gemeen. Alleen werkt zij vanuit huis (een boerderette) en ik vanuit kantoor.
Haar man had gezegd: Die Lucie Theodora heb je jaren geleden toch ook ontmoet? Ze was bang geweest dat ze me niet zou herkennen. Maar ik wuif vrolijk als er een grijzige vrouw met koffer uit een Duitse auto stapt. Dat moet ze zijn.En ja hoor, ze neemt een dubbele gin-tonic. Dat deed ze in Lage Vuursche ook.
Allengs worden we vertrouwelijker. Kom de volgende keer bij mij thuis eten, zeg ik. En ik ben ook welkom bij haar! Ze woont op het Duitse platteland in Noord Duitsland, in Ihlow, in de buurt bij Emden. Haar echtgenoot houdt pony's en blogt daarover. Dan kan ik niet achterblijven en begin op te scheppen over Willy Drie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten