Ik ben dol op kunstboeken. Doorgaans zijn ze duur en zwaar en groot en eisen ze ruimte. Wij hadden niet veel kunstboeken thuis, maar opmerkelijk genoeg wel een paar. Die hebben mijn interesse in die boeken erg gevormd.
We hadden een zwart-wit fotoboek over de watersnoodramp uit 1953. We hadden vele jaargangen Openbaar Kunstbezit in aquablauwe mappen, en we hadden een boek over Escher. Wat heb ik als kind veel in die boeken gekeken. Hongerig naar beeldende kunst. Een andere wereld dan die van de bijbel en de Dordtse Leerregels, ofzo, die streng twintigdelig zwart de kast domineerden.
Waar dat boek over de watersnoodramp gebleven is weet ik niet, maar in mijn kunstboekenkast staat mijn vaders boek over Escher. Het is gekocht bij boekhandel G. Riemer te Ermeloo. Ik was daar zó van onder de indruk, gebiologeerd hoe dat kón. Het kón niet. Hoe kon hij tekenen wat niet kón? Ik snap dat nog steeds niet.
Vandaag begint in het Tropenmuseum een tentoonstelling 'Escher meets islamic art'. Onmiddellijk naar toe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten