Dat is een goeie ankeiler van VN! Ik wil tenminste onmiddellijk het artikel lezen, maar in tegenstelling tot najaar 2016 - toen VN op weg naar de grote vernieuwing alles gratis op het web gooide - kom je er nu niet meer in, tenzij via een pittig betaald abonnement. Ik probeer Blendle, maar dat lukt ook niet, want daar staan alleen artikelen uit de printeditie in. Mooie foto ook. Deze Hanna Bervoets wil ik onmiddellijk tekenen, ik wil ook haar lezen. Ze won afgelopen week twee belangrijke literaire prijzen en ik heb haar nog nooit gelezen.
Even over Vrij Nederland: op tweede Kerstdag met de nieuwe maand-VN op kerstvisite te Maassluis appte ik Leen dat Bobby en ik besloten hadden weer een abonnement op VN te nemen, maar eerlijk gezegd heb ik dat nog niet gedaan. Dus wil ik dat artikel lezen, moet ik nú een abonnement nemen. En ik laat me niet graag dwingen.
Maar we hebben onze onvolprezen digibieb met maar liefst drie titels van Bervoets. Ik kies 'En alweer bleven we ongedeerd', een bundel Volkskrant-columns uit 2015. Bervoets lezen: een ontdekking en een prachtige zondagbesteding. Ze doet een beetje denken aan Maartje Wortel, die ook zo onverwacht en minutieus de krochten van de geest, het lijf en de wereld kan onderzoeken. Zo treft mij een tekst over wachten. Dat je je zo kunt ergeren als je op iets of iemand moet wachten. Dat je het ene moment vredig een boekje zit te lezen en dan ineens ga je je ergeren omdat een dwingende gedachte je daartoe prangt. Of over 'zwienden' zoals zij de vrienden-van-vrienden bestempelt. Ze vergelijkt ze met zwagers: als je zus gaat scheiden is de zwager ook bij jou uit beeld. Als de vrienschap over is zijn ook de vrienden-van-vrienden uit beeld.
Als je de Volkskrant niet leest dan kom je ook de columnisten van de Volkskrant niet tegen. Ik vind haar erg goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten